Od czasu do czasu wszyscy czujemy się podejrzliwi wobec innych. Podejrzenie jest niejasnym poczuciem, że coś jest nie tak bez konkretnych dowodów na to, że to prawda.
Paranoja ma różne cechy. Słowo „paranoja” ma greckie pochodzenie i oznacza „szaleństwo”. Paranoja obejmuje silne uczucie strachu, napędzane złudzeniami, że jednostka będzie prześladowana i krzywdzona. Istnieją choroby psychotyczne, w których główną cechą jest paranoja. Są jednak osoby niepsychotyczne, które cierpią na urojenia paranoiczne i nie są psychotyczne. Tak jest w przypadku paranoicznego zaburzenia osobowości.
Narcyz ukrył paranoję. Jego wewnętrzny świat jest mroczny i niebezpieczny. Pomimo całej odwagi, wspaniałości, niezwykłej pewności siebie i pewności siebie, dokuczliwa pustka czuje się głęboko w narcyzie w połączeniu z paranoją. Żyje w strachu i strachu. Narcyz tworzy wielu prawdziwych wrogów z powodu swojej bezwzględności i całkowitego lekceważenia innych. Rozprzestrzenia także wyimaginowanych wrogów, których obawia się, że go zniszczą. „On (narcyz) działa w atmosferze ciągłego oblężenia … jest paranoikiem, dręczonym przez przewidywane ataki ze strony postrzeganych wrogów”.
Narcyzi mają specjalnych wrogów, których nie lubią ani nie nienawidzą z wielką intensywnością. Nazywa się je Betes Noires. Bete noire pochodzi z francuskiego i oznacza czarne zwierzę. Narcystyczne obawy, że pracownicy go zdradzą, utworzą kabał, obalą go finansowo i zniszczą jego pozycję władzy i rangę na świecie. Narcyz zawsze spogląda przez ramię, aby zobaczyć, kto wygra.
Od najwcześniejszych lat narcyz nigdy nie rozwinął poczucia, że psychiatra Erik Erikson nazwał „podstawowym zaufaniem”, które jest kluczowe dla poczucia bezpieczeństwa psychicznego. Narcyz nigdy nie czuł, że mógłby liczyć na kogokolwiek. Często był czczony i pielęgnowany przez jednego lub oboje rodziców. Były jednak wysokie oczekiwania i szczególne warunki dla rozwijającego się narcyza. Zostało utworzone przez rodzica jako syna lub córkę, który reprezentował ich wizję doskonałości. Narcyz pod powierzchnią nie może stać się spontaniczną, wyjątkową osobą. Czuje się zły i bezradny. Paranoja narcyza oparta jest na podświadomie agresywnych wewnętrznych obrazach rodzicielskich, które nosi w sobie.
Narcyz nie ufa nikomu, czuje się całkowicie samotny i nie jest w stanie intymności. Ostatecznie narcyści są tragicznymi postaciami: nie mogą ani dawać, ani otrzymywać miłości.
